سرویس قابلمه 7 پارچه
تنوع شکل و اندازه سرویس قابلمه های موجود در بازار بسیار متنوع می باشد. به نحوی که اندازه آنها از قابلمه 12 سانتی (قطر دهانه) جهت پخت و پز برای کودکان و نوزادها تا اندازه های بسیار بزرگ برای استفاده در مراسم ها و میهمانی های بزرگ تولید می شود. از سایزهایی که استفاده زیادی دارند می توان به 18- 20- 22- 24-26 و 28 اشاره کرد، سرویس قابلمه 7 پارچه مدل 302 شامل 3 عدد قابلمه در سایزهای 28- 24- 20 و 1 عدد ماهیتابه در سایز 28 بعلاوه 3 عدد درب پیرکس است که درب سایز 28 مشترکا قابل استفاده برای قابلمه سایز بزرگ و تابه است.
البته در بین سرویس قابلمه های ایرانی بیشترین درخواست مشتریان برای سایزهای 28-24-20 می باشد. که معمولا به شکل سرویس تولید می شوند. همچنین قابلمه ها را بر اساس میزان غذایی که طبخ می شود اندازه گیری می کنند. اندازه و شکل قابلمه ها معمولاً بر اساس نوع استفاده ای که از آنها می شود مشخص می گردد.
جنس قابلمه
سرویس قابلمه ها از طیفی از فلزاتی ساخته می شوند مانند سرویس قابلمه روحی، سرویس قابلمه استیل، سرویس قابلمه چدن، سرویس قابلمه آلومینیوم و سرویس های مسی برخی از اینها پس از افزودن پوشش داخلی مانند گرانیت مورد استفاده قرار می گیرند. این فلزات باید بتوانند گرما را به خوبی هدایت کنند، اما در عین حال باید از نظر شیمیایی غیرفعال باشند تا طعم غذا را تغییر ندهند. قابلمه ها باید از موادی که به اندازه کافی رسانا هستند و به طور یکنواخت گرم می شوند ساخته شوند.
موادی که بیش از حد واکنش پذیر هستند نمی توانند در ساخت ظروف پخت و پز مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال قابلمه های مسی با توجه به واکنش پذیری بعد از قلع شدن مورد استفاده قرار می گیرد. توسعه تکنولوزی موجب توسعه روش های ساخت و مواد تشکیل دهند قابلمه ها شده است. به نحوی که بازار این محصول به صورت روزانه با محصولات جدیدی مواجه است.
کمپانی های تولید کننده به منظور جلب رضایت مشتریان و بدست آوردن سهم بیشتر در بازار لوازم خانگی با اتکاء بر مطالعات علایق بانوان و ارتباط با پیشرفت های علمی اقدام به تولید قابلمه با مواد اولیه متنوعی و مرغوبی می نمایند. ساخت ظروف پخت و پز و قابلمه از ظروف سفالی شروع شده است. اما در حال حاضر قابلمه هایی موجود در بازار از جنس هایی مانند، آلومینیوم با روکش گرانیت، چدن، مس، استیل ضد زنگ، سفال، سنگ، شیشه و غیره است.
قابلمه آلومینیومی
آلومینیوم یک فلز سبک وزن با هدایت حرارتی بسیار خوب است. در برابر انواع خوردگی مقاوم بوده و معمولاً به صورت ورق یا آنودایز شده در دسترس است. و امکان ترکیب فیزیکی با فلزات دیگر نیز وجود دارد. به دلیل نرمی فلز آلومینیوم ممکن است با منیزیم، مس یا برنز آلیاژ شود تا مقاومت آن افزایش یابد.
معمولا قابلمه و سرویس قابلمه آلومینیومی به دو روش ساخته می شوند. روس پرسی و روش ریخته گری، غالبا برای ساخت قابلمه از ورق آلومینیوم استفاده می شود. به این صورت که ورق را در مقابل پرس هایی قرار می دهند و بر اساس اندازه و شکل پرس قابلمه دلخواه بدست می آید. همچنین به روش ریخته گری نیز از آلومینیوم قابلمه تولید می شود. به این صورت که پس از ذوب شمش آلومینیوم در قالب هایی ریخته شده و محصول مورد نظر بدست می آید.
سرویس قابلمه هایی که به روش ریخته گری از آلومینیوم ساخته می شود. می تواند محصول ضخیم تری نسبت به ورق آلومینیوم تولید کند و برای اشکال و ضخامت های نامنظم مناسب است. اما در عین حال با توجه به منافذ میکروسکوپی ناشی از فرآیند ریخته گری، رسانایی گرمایی آلومینیوم نسبت به ورق آلومینیوم کمتر است. همچنین نسبت به نوع پرسی گرانتر هستند.
آلومینیوم آنودایز شده لایه ای از اکسید آلومینیوم را که به طور طبیعی در اثر فرایند الکترولیتی ضخیم شده است دارد. و یک سطح سخت و غیر واکنش پذیر ایجاد می کند. آلومینیوم بدون روکش و آنادیزه نشده می تواند با غذاهای اسیدی واکنش داده و طعم غذا را تغییر دهد. همچنین سس های حاوی زرده تخم مرغ یا سبزیجاتی مانند مارچوبه یا کنگر فرنگی ممکن است باعث اکسیداسیون آلومینیوم غیر آنودایز شوند.
ظروف قابلمه
سرویس های قابلمه از جمله سرویس قابلمه 7 پارچه مسیر طولانی را طی نموده تا به وضعیت موجود برسد. سابقه ظروف پخت و پز قبل از توسعه ظروف سفالی به دلیل محدود بودن شواهد باستان شناسی بسیار کم است. اولین ظروف سفالی حدود 400 سال قبل از میلاد در غاری در منطقه جیانکشی چین کشف شد است.
ظروف سفالی در شکل هایی مانند قابلمه به عنوان ظروف آشپزی اولین بار توسط شکارچیان مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس گزارش باستان شناس دانشگاه هاروارد، «Ofer Bar-Yosef» وقتی به قابلمه ها دقت می شود اثر آتش روی آنها وجود دارد. همچنین بر اساس روشهای بکار رفته توسط سایر اقوام می توان تحولات احتمالی را استنباط کرد. از جمله اولین تکنیک هایی که در تمدن عصر حجر استفاده می شده برشته سازی ظروف برای پخت و پز بوده است.
یافتن روشی برای جوشاندن آب مشکل بزرگتری در آن زمان به شماره می رفته. بخصوص برای افرادی که به منابع طبیعی آب گرم دسترسی نداشته اند. مانند چشمه های آب گرم، سنگ های گرم شده که می توانستند برای گرم کردن آب از آن استفاده کنند. در بسیاری از مکان ها از پوسته لاک پشت ها یا نرم تنان بزرگ برای پخت و پز استفاده می کرده اند.
تا اینکه با توسعه ظروف سفالی امکان ایجاد ظروف پخت و پز نسوز در اشکال و اندازه های مختلف فراهم شد. پوشاندن ظروف سفالی با نوعی صمغ گیاهی و بعداً لعاب دادن این ظروف آنها را به ظرفهای ضد آب تبدیل کرد. با استفاده از سه پایه یا وسایل دیگری ظروف آشپزی سفالی را روی آتش قرار می دادند و می توانستند به صورت مستقیم از آتش استفاده کنند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.